Op dit moment vaart Team Brunel – samen met de vijf andere Volvo Ocean Race-teams in de doldrums. De Nederlanders liggen aan kop. Het gebied rond de evenaar staat bekend om zijn windstiltes en instabiele weersystemen.
Het Nederlandse zeilteam stelt alles in het werk om in deze windluwe zone hun voorsprong te behouden en als eerste, doormiddel van de zuidoostelijke passaatwind, naar Auckland gestuwd te worden. De doldrums bevinden zich rondom de evenaar. Boven deze denkbeeldige lijn, die het noordelijk en zuidelijk halfrond van de aarde scheidt, waait een grote ronde windstroom met de klok mee.
Passaatwinden
Onder de evenaar waait er een grote windstroom tegen de klok in. Dit zijn de zogenaamde passaatwinden. Deze twee grote windbanen komen elkaar bij de evenaar tegen. Er ontstaan hier vele heftige onweers- en regenbuien, die soms gepaard gaan met heftige windstoten. De zeer variabele wind waait hier uit alle hoeken. Op sommige momenten waait het zelfs helemaal niet.
Wolkenpartijen
“Je merkt dat we de evenaar naderen,” bericht schipper Bouwe Bekking vanaf de Grote Oceaan. “Ik zie steeds meer instabiele wolkenpartijen aan de horizon hangen. Deze wolkenpartijen zijn eigenlijk kleine weersystemen, waar de wind omheen draait. Elke wachtshift heeft de vrijheid gekregen om naar eigen inzicht het weer te interpreteren en boot- en zeilhandelingen uit te voeren. We varen nu in feite van wolk naar wolk en zigzaggen zo door de windstiltes heen. Daarom zien de mensen thuis zoveel koerswijzigingen op de Volvo Ocean Race tracker.”
Nauwelijks snelheid
Dat er nauwelijks snelheid gemaakt wordt en de boot vrij recht ligt, betekent niet dat de mannen nu extra rust krijgen. Integendeel. Sommige buien brengen wind met zich mee, terwijl andere regenwolken hun lading kaarsrecht in de Grote Oceaan lozen. De crew moet daarom continu paraat staan om te anticiperen op deze onverwacht weersveranderingen. In de doldrums vinden daarom talrijke boot- en zeilhandelingen plaats, zoals zeilwissels of overstagmanoeuvres.
Snel reageren
“Het is belangrijk dat we snel en adequaat reageren op deze onverwachte weersveranderingen, zodat je niet in een ongewenste windstilte, winddraaiing of windvlaag terecht komt,” vervolgt Bouwe Bekking. “Zo werden we gisternacht gegrepen door een enorme winddraaiing. In een fractie van een seconde kwam de wind uit de tegenovergestelde richting. In het pikkedonker werden we bijna plat tegen het water gesmeten en zat het grote Code Zero voorzeil aan de verkeerde kant tegen de verstaging geplakt.”
Gaten dichten
,,Het was alle hens aan dek. Ook de mannen die lagen te slapen, hielpen mee om de boot weer onder controle te krijgen. Enkele seconden later hadden we alles weer onder bedwang en voeren we met dezelfde koers, maar over een andere boeg, weer richting Auckland. Helaas raakte de Code Zero beschadigd. Dus wederom werd iedereen uit zijn bed getrommeld, om nu het grote voorzeil te strijken en een ander zeil te hijsen. Vandaag is het de taak aan Laurent Pagès en Gerd-Jan Poortman om de twee gaten in het 300 m2 grote voorzeil dicht te maken.”
Leidende positie
Bouwe Bekking beseft dat de race nog lang niet gelopen is. “We zijn zo dichtbij, maar tegelijkertijd ook weer heel ver weg van een mogelijke overwinning als je het aantal nog te varen mijlen bekijkt. Het is nu zaak om onze leidende positie te verdedigen. Dat doen we door de juiste koers te varen, tussen de achtervolgers en Auckland te blijven en zo hard mogelijk te varen.”
Source: http://www.telegraaf.nl/vaarkrant/vaarkrant_evenementen/volvooceanrace/23709951/__Team_Brunel_vaart_beruchte_doldrums_in__.html